معلولیت همسر، زن جوان و مقاوم را افسرده کرد

به گزارش خبرنگار سرويس اجتماعي تفتان ما، زن جوان و سخت کوش خاشی علیرغم اینکه عاشق و دلسوخته همسرش بوده، اما انبوه مشکلات کمر او را شکسته و این را در گریه های بی اختیار او بابت رنج کشیدن همسرش و نیز ناتوانی او در تامین مخارج زندگی و رفع نیازهای همدم و یار و همراهش می بینیم.
همسر معلول ولی هنرمند این زن می گوید: وجود یک بانوی فداکار سبب شده که من انرژی بگیرم و معلولیت خود را فراموش کنم.
حیدر کرد و خانم ثریا حسین بر یک زوج خوشبخت و نمونه ای از عشق واقعی و امید در زندگی هستند که توانسته اند با تحمل پنج سال سختی و مشقت روزگار را در کنار هم با محبت سپری کنند.
داستان زندگی این دو نفر از آنجایی آغاز شده که پنج سال قبل در یک همایش دانشجویی اقدام به شعرخوانی می کند که ذوق و هنر معلول هنرمند زن جوان و دانشجو را مجذوب خود می کند و این زن ایثارگر با تحمل لحظه های سخت همراهی با همسر معلول جدای از اینکه از وضعیت همسرش رنج می برد ولی به واسطه اجر بالای خدمت به او مشکلات با به جان می خرد و به همسرش امید می دهد.
عشق و علاقه و محبت این زوج به همدیگر واقعا استثنایی و الگویی بارز از گذشت و ایثار و نمادی موفق از زندگی یک خانواده ایده آل در قوم بلوچ است.
حیدر کرد که هفده سال قبل بر اثر وقوع سانحه رانندگی از ناحیه شکم به پایین فلج شده، علیرغم تحمل رنج معلولیت توانسته همچنان سرخوش بماند و این سرخوشی و نشاط در زندگی را به داشتن همسری ایثارگر و دلسوز و نیز هنر نوازندگی و خوانندگی مدیون است.
کرد می گوید: هفده سال هست که من با این معلولیت دست و پنجه نرم می کنند اما ماندن در کنار همسر فداکار و ایثارگر سبب شده، از درد و رنج این موضوع کمتر شکایت کنم.
وی اظهار کرد: پاهای من سالهاست از کار افتاده و از ناحیه شکم به پایین اختیار خودم را ندارم ولی وجود همسری فداکار سبب شده که توانسته ام بر مشکلات خودم غلبه کنم.
کرد ادامه داد: انتظار من از مسئولان این است که در موضوع تامین نیازهای روزمره و توان بخشی یاریگر خانواده ام باشند.
کرد ادامه داد: همسر فداکار من در کنارم با قوت ایستاده و با محروم کردن خودش از نیازهای روزمره زندگی برای رفع نیازهای من تلاش می کند و خرج درس و دانشگاه و خرج زندگی و تامین وسائل من را به مانند یک مرد قوی برعهده دارد.
وی با اشاره به اینکه سختی های زندگی سبب می شود که مشکلات را از راه پیامک به استحضار استاندار و مدیرکل بهزیستی استان برسانم، از نگاه ویژه استاندار به خودش و از تلاشهای مدیرکل سازمان بهزیستی استان و مسئولان بهزیستی خاش برای حل بخشی از مشکلات خودش قدردانی کرد اما ضرورت توجه به همسرش را خواستار شد.
وی گفت: انتظار من از دولت و افراد دلسوز این است که برای من و امثال من خدمت کنند زیرا شرایط ما واقعا خاص می باشد و کار کردن برای ما ارزش خواهد داشت و خداوند راضی می شوند.
ثریا حسین بر همسر فداکار و ایثارگر این معلول هنرمند بیان کرد: برای من هیچ چیز با ارزش تر از خدمت به همسر معلول خودم نیست و برای کمک به تامین نیازهای او از هیچ گونه تلاش و کوششی فروگذار نیستم.
وی افزود: من از همه می خواهم برایم دعا کنند که خداوند از کارم راضی باشد و بتوانم از همسرم بخوبی مراقبت کنم.
این بانوی فداکار ادامه داد: وقتی می بینم که همسرم در وضعیتی قرار دارد که نمی تواند به کارهای روزمره خود رسیدگی کند به شدت رنج می برم لذا از مسئولان می خواهم برای تامین نیازهای همسرم تمام تلاش و همت خود را به کار گیرند زیرا واقعا شرایط همسرم خاص و استثنائی است.
حسین بر ادامه داد: من هیچ چیز برای خودم نمی خواهم، اگر غذا و لباس مناسب و منزل مناسب نداشته باشم گلایه ای ندارم ولی از اینکه نتوانم برای همسرم خدمتی مناسب انجام بدهم پریشان می شوم و به همین خاطر دچار بیماری عصبی شده و بی اختیار از وضعیت سخت همسرم به گریه می افتم.
این بانوی فداکار بلوچ گفت: گاها مشاهده شده که برای کوچکترین نیاز همسرم به بهزیستی و یا نهادهای دیگر مراجعه داشته ام و با مسئولان درگیر شده ام که امیدوارم آنها این وضعیت را درک کنند و مسئولان عالی دولت در استان و مرکز کشور نیز بتوانند ما را دریابند. گزارش: محمدامین میربلوچزهی انتهای پیام/

دوشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۵۹