عرفه: روزی برای اتصال قلب با خالق رحیم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تفتان ما، روز عرفه روزی است که در باورهای دینی، نماد اوج خشوع و تضرع در برابر ذات مقدس ربّ‌العالمین است، روزی که نسیم روح‌بخش ذکر و استغفار، روح‌های خسته و تشنه را از غبار گناهان شستشو می‌دهد و راه وصول به حقیقت مطلق را هموار می‌سازد. در این روز ملکوتی، لحظه‌های جلال و معنویت، دروازه‌ای است رو به اسرار غیب و نورانی‌ترین اسرار هستی که دل‌های مؤمنان را به‌سوی حقیقت و فطرت ناب انسانی می‌کشاند.
روایات اسلامی، از جمله قرائت‌های توسل و دعاهای وارد شده در این روز، مؤید آن است که بندگان در این لحظات مقدس، در پی ارتباط عمیق و قلبی با سرچشمه رحمت و مغفرت هستند. حضرت آدم (علیه‌السلام)، پس از عبور از مسیر طولانی توبه، در میان کوه‌های عرفات، با کلماتی طنین‌انداز و سرشار از خلوص، بر زبان جاری ساخت که در قرآن کریم، به‌عنوان رمزی بر پذیرش رحمت الهی ثبت شده است: «فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ». این کلمات، منشوری است از معرفت و محبت، و واسطه‌ای است میان بندگان و خالق، تا مسیر بازگشت و رجعت را هموار کند.
این کلمات که در روایات اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به‌عنوان نماد محبت و ولایت تفسیر شده، نشانگر قدرت واسطه‌سازی و نقش محبت در پیمودن راه قرب است. دعاهای امامان معصوم (علیهم‌السلام) در این روز، طلوعی است از معرفت و استغفار که اهمیت پیروی بی‌چون‌وچرا از ولایت و محبت اهل‌بیت را به عمیق‌ترین شکل بیان می‌کند. روز عرفه، جشن معرفت و توبه است؛ روزی است که انسان با قلبی پاک، در مسیر تصفیه و تطهیر قرار می‌گیرد و نامشان در دفتر محبت اهل‌بیت (علیهم‌السلام) می‌درخشد.
ماجرای شناخت عظیم ابراهیم خلیل (علیه‌السلام) در عرفات، نماد محبتی است بی‌پایان و بندگی بی‌پروایانی است که در پی حقیقت و فطرت واقعی خود گام برداشته‌اند. سؤال جبرئیل «أعرَفتَ مناسکَک؟» نشان‌دهنده آن است که شناخت عمیق و فطری، بنیان‌های پیمودن مسیر کمال و قرب است. منطقه‌ای که امروز به‌عنوان «عرفه» می‌نامیم، در واقع، جایگاهی است برای تمرین این شناخت و تکرار پیمودن راه حقیقت، در مسیر نفحات طیبه الهی.
در این روز، پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مانند چراغی فروزان، جامعه مؤمن را در مسیر حکمت و ولایت قرار می‌دهد؛ خطبه‌ها و نصایح، چراغ راهی است برای رهروان راه حق و رشد معنوی. این روز، نبض روح را در مسیر معرفت توحیدی و ولایت، حرکت می‌دهد و فرصت بی‌نظیر است تا با بیعت مجدد با ذات لایزال، در قالب ذکر و استغفار، قلب‌ها را به درگاه خالق نزدیک سازیم.
در پایان، روز عرفه، درهای رحمت و غفران خداوند را بر همگان می‌گشاید؛ راهی است برای کسانی که دل سپرده‌اند و در مسیر توبه و استغفار، به‌سوی رحمت بی‌پایان او گام نهاده‌اند. باشد که این فرصت‌های طلایی، همچون نگین‌های درخشانی بر تاج زندگی‌مان، هماره بدرخشند و منشوری باشد از محبت، بندگی و معنویت که آینده‌ای پر شور و بهاری از الطاف الهی را برایمان رقم زند.
انتهای خبر/

پنجشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۰۰:۰۴