به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «
تفتان ما،» میلاد میرکمالی کارشناس فناوری در یادداشتی نوشت؛ سیستان و بلوچستان به عنوان پهناورترین استان و با قریب به سه میلیون نفر جمعیت که به سبب نرخ بالای باروری، شاخصه مهمِ جوانترین استان کشور را به خود اختصاص داده است و علیرغم همه ظرفیتهای بالای طبیعی و ایجاد شده در آن به جهت اشتغالزایی، رشد سرمایه و توسعه اما متأسفانه جزو استانهای کمبرخوردار و یا به تعبیری محروم تلقی میشود.
عدم توسعه فاوا و بسترهای فناوری اطلاعات یکی از مسائل اصلی بازماندگی استان از مسیر واقعی رشد و توسعه خود است چرا که در قرن بیست و یکم و در این صده فعلی، فناوری اطلاعات و رسانهها یکی از دو بال اصلی توسعهیافتگی هر جامعهای محسوب میشوند.
در این خصوص نه میتوان مشکل را عدم تخصیص اعتبار و عدم توجه در نگاه کلان به استان دانست و نه میتوان صرفاً کاستیها را معطوف به عملکرد مدیران استانی دانست؛ بلکه مجموعهای از ناهماهنگیها و عدم مدیریت و درک درست از وضعیت استان و متأسفانه گاهی نداشتن نگاه علمی و آیندهنگری توسط برخی نمایندگان مجلس، مدیران کل و مدیران ارشد اجرایی استان دانست.
سیستان و بلوچستان از نظر زیرساخت کلان کشور یکی از درگاههای اصلی ورود تکنولوژی به کشور است؛ اما متأسفانه برخورداری خود استان از این ظرفیتها حداقلی است.
ظرفیت نیروی جوان و تحصیلکرده بومی و پای کاری که در این استان وجود دارد شاید در هیچ نقطهای از کشور مشاهده نشود؛ اما چه میشود که جوان سیستانی و بلوچ از پایینترین کیفیت اینترنت و دسترسی به جدیدترین فناوریها رنج میبرد؟ آیا جز کمکاری و عدم درک صحیح از مدیران استانی و مطالبه ملی توسط مقامات عالی استان و نمایندگان مجلس است؟
آیا مدیران عالی استان از میزان جرایم اینترنتی و آسیبهایی که به واسطه عدم سواد رسانه و سواد فضای مجازی در سیستان و بلوچستان رخ میدهد اطلاع دارند؟
حوزه گردشگری و میراثفرهنگی سیستان و بلوچستان چرا همگام با رشد تکنولوژی پیش نمیرود؟ چرا در نگاه مدیران این حوزه استفاده از ظرفیتهای بومی در تکنولوِژی های جدید مثل هوش مصنوعی، متاورس و... به طور جدی پیش نمیرود؟ کدام پروژه ملی و بینالمللی با تمرکز بر ظرفیتها و جاذبههای فرهنگی و باستانی سیستان و بلوچستان کلید خورده است؟
یا در معادن، در مرزها، در سواحل بکر و بینظیر جنوب استان، در آداب و رسوم، در غیرت و تعصب و میهنپرستی...
امروز که باید تکنولوژی و فناوری اطلاعات به کمک این استان بیاید برای حذف نقاب محرومیت و علمکردن بنیانهای توسعه تجاری و صنعتی، متأسفانه هنوز نگاه سنتی بر مدیریت کلان استان حاکم است.
سیستان و بلوچستان ۱۴۰۴ به هیچ وجه با سیستان و بلوچستان ۱۰ سال پیش یا ۴۰ سال پیش قابلقیاس نیست. در حوزه راه و شهرسازی، بهداشت و درمان، ارتباطات تلفن و شبکه خطوط همراه، مدرسهسازی و آموزش و پرورش، بهرهبرداری از معادن، اشتغالزایی و..... خدمات کمنظیری در طول انقلاب اسلامی ایران انجام شده است؛ اما قطعاً این کافی نیست.
با رشد جمعیت و شهرسازی متأسفانه کیفیت خدمات اینترنت و پهنای باند در حال کاهش است و یا اگر اقداماتی هست، جوابگوی سرعت توسعه و رشد جمعیت در استان نیست.
ظرفیت پارکهای علم و فناوری بسیار ناچیزتر از آن است که جمعیت جوان و نخبگان این استان را پوشش دهد و همینطور ظرفیت رشتهها و مراکز دانشگاهی در حوزه تکنولوژی .
آمارهای رسمی حکایت از فاجعه وضعیت فناوری اطلاعات در استان سیستان و بلوچستان دارد و علیرغم همه تلاشهایی که شده و خدماتی که در حال انجام است؛ اما به اذعان سازمان فناوری اطلاعات ایران که وابسته به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است، در آخرین وضعیتسنجی که صورتگرفته است سیستان و بلوچستان در شاخص سطح دسترسی به فاوا در رتبه آخر کشور قرار دارد.
همینطور در شاخصهای توسعه، میزان مهارت و میزان استفاده از فاوا نیز سیستان و بلوچستان آخر جدول است و همین شاخصها به تنهایی گویای میزان و کیفیت عملکرد مدیران و مسئولان مربوطه را نمایانگر است.
تا وقتی وضعیت زیرساخت استان این باشد نمیتوان توقع داشت که مراکز داده بزرگ و نیمه بزرگ در استان وجود داشته باشد علیرغم همه توجیهها و ظرفیتهایی که وجود دارد.
بله سیستان و بلوچستان در لبه فناوری است؛ اما نه آن لبهای که در مسیر پیشرفت و توسعه نقش دارد، بلکه آن لبهای که رو به پرتگاه نابودی زندگی هزاران جوان پر انرژی و جویای کار است، پرتگاهی که قتلگاه آرزوها و سد راه پیشرفت هزاران خانواده و تبعاً جامعه سیستانی و بلوچستانی است.
انتهای خبر/