مرز نقد و تخریب کجاست؟/ نقد را با تخریب اشتباه نگیریم

به گزارش تفتان ما، با کنکاش در معانی واژه نقد، در تمامی لغت نامه ها و متون ادبی، یک معنای ثابت برای آن موجود است. نقد درمعانی واژگان یعنی خالص ساختن و در معنای عامه به معنی جدا ساختن نقاط ضعف و قوت یک اثر، یک فعل، یک شخصیت آمده است.انتقاد در واقع چون عملکرد یک معلم دلسوز عمل کرده و هدف آن کاستن ضعف ها و گسترش نقاط قوت است.انتقاد یعنی سازندگی و در یک انتقاد صحیح هرگز نگاه مغرضانه جایگاه نداشته و نقاط قوت فراموش نمی شود.اما امروزه با واکاوی متون و دست نوشته ها، مخصوصاً در فضای مجازی، که به نام نقد و انتقاد نشر می یابد، مشاهده می شود که کمتر بوی سازندگی و پرداختن به نقاط قوت وجود دارد و هر آنچه هست نقاط ضعف است و کاستی ها و بزرگنمایی آنها و این یعنی تخریب، نه نقد …
در واقع امروزه بیشتر متون مجازی با زیر بنای تخریب و در قالب انتقادی سازمان یافته، به خورد مخاطب می رود تا دامنه فروپاشی و تخریب، گسترش یافته و آسان تر به سرانجام برسد.جرقه نخست تخریب در ذهن افرادی صورت می گیرد که بر اساس کینه توزی از فرد یا افرادی، مغرضانه با موضوع برخورد کرده و در پی فرصت هایی هستند تا از آب گل آلود ماهی گرفته و با جو سازی و پررنگ ساختن نقاط ضعف، احساسات افراد اجتماع را بر انگیخته و انگیزه تاختن به موضوع مد نظر را در آنها نهادینه می کنند.
در این میان با تشویق اصحاب  قلم و رسانه، دامنه آتشی را که جهت تخریب بر افروخته اند، گسترده تر کرده تا اهداف مدنظرشان راحت تر محقق یابد زین جهت می طلبد که تحصیل کردگان و مخصوصاً افراد اهل قلم با واکاوی بیشتر و توجه به تمام ابعاد موضوع قلم بچرخانند تا مبادا با مغلوب شدن در احساسات از اهداف دشمن مخفی، غافل شده و با نوشته ای که عاری از تفکر ژرف به تمام ابعاد موضوع است، آب بر آسیاب دشمن ریخته و در پیامدهای مخرب  مشارکت داشته باشد و ضرباتی غیر قابل جبران بر پیکر جامعه وارد سازند.
یادمان باشد:
افراد دلسوز و مثبت در اجتماع فعلی، بیشتر در معرض تخریب و اتهام قرار دارند.
انتهای پیام/

جمعه ۸ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۴:۱۳