تسهیل خوداشتغالی تنها مسیر مردمی‌کردن اقتصاد

به گزارش سرویس اقتصادي تفتان ما، به نقل از پرستوها، توجه تعداد زیادی از کشورهای جهان به موضوع کارآفرینی در چند دهه ی اخیر موجب شده است تا موج جدیدی از سیاست های کارآفرینانه در اکثر کشورها ایجاد شود. کشورهایی که در سال های اخیر توانسته اند به پیشرفت های چشمگیری در زمینه های مختلف اقتصادی و تجاری نایل شوند، همواره بیشترین عاملی که تاثیر چشمگیری بر موفقیت آن ها داشته است را مواردی مانند: توسعه فرهنگ کارآفرینی، انجام حمایت‌های لازم از کارآفرینان، ارائه آموزشهای مورد نیاز به آنان و انجام تحقیقات و پژوهشهای لازم در این زمینه می دانند.
 مسئله ی اشتغال برای جوانان، خانواده ها و در نهایت برای دولت ها به یکی از دغدغه های اصلی تبدیل شده است که به سادگی نحوه ی زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار داده است. حال باید دید که به طور کلی ایجاد اشتغال به عهده ی دولت است و یا بخش خصوصی؟ تصور حاکم در میان مردم این است که این موضوع از وظایف دولت است، ولی در واقع اینطور به نظر می رسد که اگرچه دولت ها موظف به توسعه ی زیرساخت ها و بسترسازی مناسب و باثبات در اقتصاد و دنیای کسب و کار هستند، وظیفه ی اصلی را باید به عهده ی بخش خصوصی دانست.
ما وقتی از مردمی کردن اقتصاد صحبت می کنیم یعنی در گام اول، حساس کردن مردم به اقتصاد و بعد درگیر کردن مردم به عنوان مصرف کننده ای فعال در اقتصاد است و در گام های بعدی درگیر کردن مردم به عنوان تولید کننده و توزیع گر فعال و مهم تر از همه دخالت دادن مردن در توسعه ی کشور و رقم زدن توسعه مشارکتی قرار دارد، که بسیار وسیع تر از دخالت دادن صرف سرمایه های مردم در اقتصاد است که از طریق اصل ۴۴ باید تحقق بیابد و اعم از حضور و مشارکت مردم در اقتصاد نیز می باشد، اما نباید مردمی کردن اقتصاد را به آن تقلیل داد.   بدون تردید ایجاد صنایع تبدیلی در روستاها یکی از سودمند ترین ارتباطات بین دو بخش صنعت و کشاورزی است. این صنایع از میزان بیکاری های دائمی و فصلی در مناطق روستایی می کاهد، همچنین زمینه مناسب جهت توسعه مناطق روستایی را فراهم آورده و به افزایش تولیدات روستایی، بهره وری، ایجاد فرصت های شغلی، تأمین نیازهای اساسی ، پیوند با دیگر بخش های اقتصادی و کاهش نابرابری های منطقه ای منجر خواهد شد. لذا اینگونه صنایع می تواند پیش نیاز استراتژی صنعتی شدن و تأمین کننده امنیت غذایی در کشور باشد. از شرایط عمده و مهم توسعه کشاورزی، یکپارچگی آنست. یکی از مصادیق یکپارچگی توسعه کشاورزی همپیوندی درونی واحدهای تولیدی است. کشت زمین و زراعت از یک سو با دامداری پیوند می خورد و از سوی دیگر با صنعت . وظیفه مهم و خطیر همپیوندی تلفیق تولید کشاورزی- صنعت در کلیه سطوح می باشد. تلفیق تولیدات کشاورزی و صنعتی از فاصله و تفاوت بین شهر و روستا خواهد کاست. از طرفی به رشد بیشتر مواد خام کشاورزی مدد می رساند.
امروزه نهادهایی در کشور تسهیلات خود اشتغالی را فراهم می کنند که البته در بُعد صنایع تبدیلی بسیاری از این طرح ها کارایی بالایی را اثبات کرده اند و البته استفاده از مشاورین و بازاریابان بهترین روش برای مدیریت آنها بوده است.
بسیاری از جوانان فاقد شغل می توانند از این تسهیلات برای رفع مشکل بیکاری و ایجاد افزوده در کشور استفاده کنند اما متاسفانه  رسانه ها کمترین اهمیت را در این راستا ارائه می کنند و سیاست را بر اقتصادمقاومتی مقدم می دانند.
سیاست های اقتصادی دولت نیز تامین تجهیزات و نهاده ها از خارج از کشور بوده است به همین سبب حتی محصولات غذایی که در کشور فروش می رود رونق مناسبی برای فروش ندارند.
انتهای پیام/

دوشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۴۱