گزارش خبرنگار گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «
تفتان ما»، سیستان و بلوچستان با اقلیم بی‌نظیر و موقعیت جغرافیایی خاص خود در نزدیکی خط استوا و بهره‌مندی از رطوبت دریا، به نگین تولید میوه‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری ایران تبدیل شده است. این استان با پتانسیل‌های فراوان، ظرفیتی چشمگیر برای توسعه کشاورزی و تنوع‌بخشی به محصولات باغی کشور را داراست و تصویری نوین از کشاورزی پایدار و متناسب با شرایط اقلیمی خود ارائه می‌دهد.
در راستای تحقق خودکفایی و کاهش وابستگی به واردات، گام‌های مؤثری در این استان برداشته شده است. تولید بومی نهال‌های کشت بافت موز که پیش‌ازاین از سایر نقاط کشور تأمین می‌شد، نقطه عطفی در این مسیر به شمار می‌رود. این دستاورد نه‌تنها به افزایش سطح زیر کشت موز کمک می‌کند، بلکه با جلوگیری از خروج ارز، تأثیر بسزایی در تقویت اقتصاد ملی و بهبود معیشت کشاورزان منطقه دارد.
تنوع اقلیمی سیستان و بلوچستان، امکان پرورش طیف وسیعی از میوه‌های گرمسیری و استوایی را فراهم آورده است. از انبه و موز گرفته تا پاپایا، گوارا، نارگیل و حتی میوه‌های منحصربه‌فردی مانند جمبولان و سیتاپل، این استان به‌واقع یک گلخانه طبیعی است که محصولات متنوع و گاه کمیابی را در خاک گرم خود می‌پروراند. این تنوع، فرصت‌های جدیدی را برای معرفی محصولات خاص به بازارهای داخلی و خارجی ایجاد کرده است.
دگرگونی نهال و تولید بومی
محسن درویشی باغدار موز در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «
عصرهامون»، بیان کرد: وضعیت زمین‌ها متحول شده است. زمانی باید منتظر نهال از جاهای دیگر می‌ماندیم، اما حالا افتخار می‌کنیم که تولید نهال کشت بافت موز در مرکز تحقیقات استان آغاز شده. دیگر واردکننده نیستیم، تولیدکننده نهال خودمان هستیم. این یعنی امنیت محصول. ما در این ۱۳ هزار هکتار، دیگر دستمان در دست دیگران نیست.
اهمیت اقتصادی و خودکفایی
وی افزود: موز برای ما فقط یک محصول نیست؛ فرصت بهبود معیشت است. سالانه میلیون‌ها دلار ارز صرف واردات می‌شد که حالا در همین منطقه می‌ماند و اشتغال پایدار ایجاد می‌کند. هدف‌گذاری استان برای خودکفایی در سه سال آینده کاملاً دست‌یافتنی است، چون زیرساخت را خودمان داریم می‌سازیم. این یعنی ثبات درآمدی برای خانواده‌های ما.
آینده کشاورزی گرمسیری
باغدار موز گفت: ما فقط موزکار نیستیم. اینجا خاستگاه واقعی میوه‌های گرمسیری و استوایی کشور است. کنار، نارگیل، انبه… سالانه بیش از ۳۷۰ هزار تن محصول گرمسیری تولید می‌کنیم. این تنوع اقلیمی ما را از نوسانات بازار یک محصول دور می‌کند و سیستان و بلوچستان را به یک هاب استوایی ملی تبدیل می‌کند. این یک الگوی جدید است که کشاورز را از تک‌محصولی نجات می‌دهد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: موفقیت موز سیستان و بلوچستان حاصل اعتماد به ظرفیت بومی استان، پشتوانه علمی قوی (تولید نهال) و درک صحیح از مزیت‌های اقلیمی منطقه است.
علیرضا دهمرده رئیس جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان در گفتگو با خبرنگار گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «
عصرهامون»، بیان کرد: درگذشته نهال کشت بافت موز موردنیاز سیستان و بلوچستان از دیگر نقاط کشور تهیه می‌شد و در اختیار کشاورزان سیستان و بلوچستان قرار می‌گرفت؛ اما از سال گذشته این نهال برای نخستین‌بار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بلوچستان تولید شد.
خودکفایی موز با تکیه بر نهال بومی
وی افزود: دشتیاری، زرآباد، سرباز، کنارک و چابهار به‌ویژه منطقه عورکی بخش پیر سهراب بیشترین سطح زیر کشت موز سیستان و بلوچستان را به خود اختصاص داده‌اند.
رئیس جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان مطرح کرد: ۱۳ هزار و ۱۳۴ هکتار از باغات جنوب سیستان و بلوچستان به کشت موز اختصاص دارد که ۱۱ هزار و ۳۹۰ هکتار آن بارور و بقیه غیر بارور است.
دهمرده اظهارکرد: اهمیت تولید موز در استان ازآن‌جهت است که ایران سالانه ارز قابل‌توجهی برای واردات موز هزینه می‌کند. همین موضوع فرصت بی‌نظیری را برای کشاورزان فراهم کرده تا علاوه بر بهبود معیشت خود با گسترش باغات موز و میوه‌های گرمسیری جلوی خروج میلیون‌ها دلار ارز را بگیرند و هم‌زمان اشتغال پایدار ایجاد کنند.
وی ادامه داد: ظرفیت سیستان و بلوچستان برای حرکت به سمت خودکفایی در تولید موز بسیار بزرگ است؛ به‌شرط آنکه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و حمایت‌های دولتی تداوم داشته باشد.
انتهای خبر/
