وی افزود: فرسایش بادی در سه مرحله برداشت، حمل و انباشت (رسوب‌گذاری) انجام می‌شود که از اصولی‌ترین راهکارهایی که باعث کاهش اثرات فرسایش بادی می‌گردد، اجرای عملیات بیابان‌زدایی از جمله پخش آب، بوته‌کاری، نهال‌کاری، استفاده از خاک‌پوش‌ها مانند مالچ پاشی، بادشکن (زنده و غیرزنده) و... در منطقه برداشت فرسایش بادی می‌باشد. به عبارت دیگر، اجرای پروژه‌های تثبیت متناسب با شرایط منطقه در مناطق برداشت است.

رئیس منابع طبیعی هیرمند بیان کرد: به دلیل خشکسالی شدید و نبود آب کافی، امکان اجرای پروژه‌های بیولوژیک از جمله پخش آب، نهال‌کاری و بوته‌کاری وجود ندارد و همچنین استفاده از مالچ نفتی به دلیل اینکه تالاب محل زندگی میلیون‌ها موجود زنده می‌باشد و نیز بسیار پرهزینه و همچنین دارای اثرات بهداشتی منفی است، امکان‌پذیر نیست.

وی ادامه داد: از این رو در مرحله برداشت باید سرعت باد را کم کنیم تا بتوانیم از کنده شدن و جدا شدن ذرات خاک جلوگیری کنیم. از لحاظ علمی، برای کاهش سرعت باد ایجاد هر مانعی به اندازه حدود ۱۰ برابر ارتفاع خود سرعت باد را در پشت مانع کم می‌کند. از این رو طرح بادشکن غیر زنده (دیوار گلی توأم باسرشاخه) به طور طبیعی و به عنوان یک مانع غیر مضر در برابر باد عمل می‌کند و خاک‌های بی‌جان را در بستر تالاب ثابت می‌کند. در همین راستا طرح مذکورموانعی با ارتفاع ۱ متر تا ۱/۲۰ به صورت خطی و متوالی در فواصل ۱۰ متری، ۱۵ متری و ۲۰ متری در مجموع ۷ کیلومتر در کانون برداشت در حال اجرا می‌باشد.

کسروی در پایان خاطرنشان کرد: لازم به توضیح است طرح آزمایشی در حال اجرا صرفاً در محل برداشت و برای پیشگیری از جدا شدن ذرات خاک از یکدیگر و ایجاد منطقه برداشت جدید ریزگرد در آینده می‌باشد و صرفاً به این معنا نیست که ما با این کار عملاً جلوی ریزگردهای سیستان را گرفته‌ایم، چرا که این ریزگرد از دوردست و از کشور افغانستان در این منطقه جاری است و علت اصلی آن کمبود منابع آبی و خشکیدگی تالاب بین‌المللی هامون می‌باشد.