۰
اینجا آمریکا! امنیت نیست
اینجا آمریکاست، کشور محبوب قلم به دستانی که آمریکا را می‌ستایند و چهره سیاهش را بزک می‌کنند؛ کسانی که تا انتقادی از آمریکا می‌شود، وکیل مدافع او می‌شوند و می‌گویند مگر خودمان مشکل نداریم که از مشکلات آمریکا سخن می‌گویید.
به گزارش سرویس وبلاگستان تفتان ما، وبلاگ افاضات عقل کل نوشت: اینجا آمریکاست، کشوری که رئیس جمهوری سیاهپوست دارد اما سیاهپوستان در آن امنیت ندارند، کشوری که پلیس آن به جای اینکه حافظ جان و مال مردم باشد بلای جان مردم شده است.
کشوری که شهروندانش به جای اینکه از دست جانیان و متجاوزان، به پلیس پناه ببرند؛ نمی‌دانند از دست پلیس قاتل و خشونت طلبی که اجازه نفس کشیدن را از آنان گرفته است به کجا پناه ببرند.
اینجا آمریکاست، کشوری که در آن مسلمانان را به خاطر دین و آئینشان می‌کشند بدون اینکه آب از آب تکان بخورد، کشوری که شهروندانش را به آتش می‌کشد و همان فرقه دیویدی‌ها و کودکانی را زنده در آتش می‌سوزاند.
کشوری که با حمله نظامی و اشغال کشورها و پرورش تروریست‌های بین‌المللی همچون داعش، میلیون‌ها انسان را قتل عام و آواره می‌کند.
کشوری که صدها هزار نفر را در زندان‌های مخفی و آشکارش در سراسر جهان شکنجه می‌کند و باز هم از رو نمی‌رود و از حقوق بشر سخن می‌گوید و از آن سوی دنیا نگران حصر مرفهانه سران فتنه در ایران می‌شود.
اینجا آمریکاست، کشوری که بالاترین آمار قتل را در جهان دارد، کشوری که در کمتر از یک دقیقه در آن، یک تجاوز به عنف صورت می‌گیرد و در هر 24 ثانیه یک نفر اقدام به خودکشی می‌کند.
اینجا آمریکاست، کشوری که بیشترین آمار زندانیان را در جهان دارد کشوری که تجاوز جنسی علیه کودکان در آن صورت می‌گیرد و کودکان در اثر کودک آزاری جان می‌دهند.
اینجا آمریکاست، تنها کشوری در جهان که برای کودکان هم در دادگاه‌های آن، حکم حبس بدون امکان آزادی کامل و مشروط صادر می‌شود و این کودکان، آنقدر در زندان می‌مانند تا بمیرند.
اینجا آمریکاست، کشوری که ضرب و شتم و خشونت‌های خانوادگی در آن فراوان است؛ کشوری که نه در دانشگاهش احساس امنیت وجود دارد، نه در مراکز نظامی و ارتش و پلیسش، نه در منازل و بیرون از منازلش و نه حتی در زندان‌هایش.
کشوری که نه سیاهپوستان در آن امنیت دارند نه اقلیت‌های دینی و نژادی و نه زنان و کودکان و نه حتی مردان!
اینجا آمریکاست، قبله آمال نوچه‌های وطنی و کدخدای بزدلانی که موریانه ترس و نفاق، ایمانشان را خورده است؛ کشور محبوب قلم به دستانی که آمریکا را می‌ستایند و چهره سیاهش را بزک می‌کنند، کسانی که تا انتقادی از آمریکا می‌شود وکیل مدافع او می‌شوند و می‌گویند مگر خودمان مشکل نداریم که از مشکلات آمریکا سخن می‌گویید.
اینجا آمریکاست، کشوری رو به سقوط که چیزی به زمان فروپاشی آن نمانده است هر چند نوچه‌هایش این سخن را باور نکنند و آن را به سخره بگیرند.
مگر نوچه‌های شاه باور می‌کردند نظام شاهنشاهی سقوط کند و مگر نوچه‌های شوروی باور می‌کردند که ابرقدرت شرق فرو بپاشد؟!
انتهای پیام/ فارس
کشوری که شهروندانش به جای اینکه از دست جانیان و متجاوزان، به پلیس پناه ببرند؛ نمی‌دانند از دست پلیس قاتل و خشونت طلبی که اجازه نفس کشیدن را از آنان گرفته است به کجا پناه ببرند.
اینجا آمریکاست، کشوری که در آن مسلمانان را به خاطر دین و آئینشان می‌کشند بدون اینکه آب از آب تکان بخورد، کشوری که شهروندانش را به آتش می‌کشد و همان فرقه دیویدی‌ها و کودکانی را زنده در آتش می‌سوزاند.
کشوری که با حمله نظامی و اشغال کشورها و پرورش تروریست‌های بین‌المللی همچون داعش، میلیون‌ها انسان را قتل عام و آواره می‌کند.
کشوری که صدها هزار نفر را در زندان‌های مخفی و آشکارش در سراسر جهان شکنجه می‌کند و باز هم از رو نمی‌رود و از حقوق بشر سخن می‌گوید و از آن سوی دنیا نگران حصر مرفهانه سران فتنه در ایران می‌شود.
اینجا آمریکاست، کشوری که بالاترین آمار قتل را در جهان دارد، کشوری که در کمتر از یک دقیقه در آن، یک تجاوز به عنف صورت می‌گیرد و در هر 24 ثانیه یک نفر اقدام به خودکشی می‌کند.
اینجا آمریکاست، کشوری که بیشترین آمار زندانیان را در جهان دارد کشوری که تجاوز جنسی علیه کودکان در آن صورت می‌گیرد و کودکان در اثر کودک آزاری جان می‌دهند.
اینجا آمریکاست، تنها کشوری در جهان که برای کودکان هم در دادگاه‌های آن، حکم حبس بدون امکان آزادی کامل و مشروط صادر می‌شود و این کودکان، آنقدر در زندان می‌مانند تا بمیرند.
اینجا آمریکاست، کشوری که ضرب و شتم و خشونت‌های خانوادگی در آن فراوان است؛ کشوری که نه در دانشگاهش احساس امنیت وجود دارد، نه در مراکز نظامی و ارتش و پلیسش، نه در منازل و بیرون از منازلش و نه حتی در زندان‌هایش.
کشوری که نه سیاهپوستان در آن امنیت دارند نه اقلیت‌های دینی و نژادی و نه زنان و کودکان و نه حتی مردان!
اینجا آمریکاست، قبله آمال نوچه‌های وطنی و کدخدای بزدلانی که موریانه ترس و نفاق، ایمانشان را خورده است؛ کشور محبوب قلم به دستانی که آمریکا را می‌ستایند و چهره سیاهش را بزک می‌کنند، کسانی که تا انتقادی از آمریکا می‌شود وکیل مدافع او می‌شوند و می‌گویند مگر خودمان مشکل نداریم که از مشکلات آمریکا سخن می‌گویید.
اینجا آمریکاست، کشوری رو به سقوط که چیزی به زمان فروپاشی آن نمانده است هر چند نوچه‌هایش این سخن را باور نکنند و آن را به سخره بگیرند.
مگر نوچه‌های شاه باور می‌کردند نظام شاهنشاهی سقوط کند و مگر نوچه‌های شوروی باور می‌کردند که ابرقدرت شرق فرو بپاشد؟!
انتهای پیام/ فارس
يکشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۲۳
کد مطلب: 425205
